Met ruim 6500 supermarkten is er altijd wel eentje in de buurt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen (kleine dorpskernen), maar die inwoners hebben het vaak aan zichzelf te danken. Om de kern leefbaar te houden, was het beter geweest om zo nu en dan écht je boodschappen te doen bij de buurtsuper, in plaats van deze te bezoeken voor een vergeten pak koffie. Dan had deze kunnen blijven bestaan en dat was bij nader inzien toch wel heel handig geweest.
Ondanks het groot aantal supermarkten vinden we het in Nederland wel makkelijk als we onze komkommers, brood en melk geleverd krijgen. Dat doen we dan vanuit bestaande supermarkten (met name AH, Jumbo en Plus), online supermarkten (bijvoorbeeld Picnic en Hello Fresh) of tegenwoordig door flitsbezorgers (met name Flink en Getir).
En dat snap ik voor bepaalde groepen mensen. Ouderen die moeite hebben met fietsen of wandelen of mensen met een handicap in het algemeen. Daar is het een uitkomst voor. Daar kan de supermarktorganisatie de leveringen voortzetten onder het mom van ‘maatschappelijk en sociaal in de buurt’. Maar dat is volgens mij maar een klein percentage van de gebruikers. De anderen zijn simpelweg te lam om even op de fiets te springen om het belangrijkste te halen voor die dag: eten.
En voor bovengenoemde organisaties is het ook niet bepaald een vetpot. Een kind kan uitrekenen dat rondrijden met ‘relatief’ goedkope handel als sla, pakken hagelslag en mandarijnen simpelweg niet uit kan qua kosten. Het is een geldverslindende, verlieslatende operatie met een forse negatieve impact op het milieu. In plaats van na je werk even bij een van de vele supermarkten op de terugweg binnen te wippen, wachten we een uurtje thuis zodat de boodschapjes gebracht worden.
Bij mijn weten verdient er op dit moment nog niemand geld mee. Sterker nog, bij met name de nieuwkomers in de markt spuit het geld eruit. Gedekt door megainvesteringen blijven ze lekker rondtoeren. En ook voor de ‘reguliere’ supermarkten kost het geld. Geld dat ze hard genoeg nodig hebben om hun prijzen in de winkels weer naar een acceptabel niveau te krijgen. Want de delivery’s worden uiteindelijk ook betaald door de mensen die keurig hun boodschapjes in de winkels doen. Het komt uit de lengte of uit de breedte…
En dan te bedenken dat het ooit bedacht is door de lokale slagers, groenteboeren en bakkers. Rondrijden naar de mensen toe. Maar dat gebeurde veelal met bakfiets en pas ver daarna met een goedkoop busje. En toen de grootste grootgrutter van het land op een grootschalige manier de boodschapjes thuis ging brengen, volgden er velen. Vaak zonder plan, zonder visie, enkel vanuit de negatieve en volgzame gedachte dat als de grootste het doet, wij het ook moeten doen. Gelukkig stopte Dirk een tijdje geleden met deze onzin. Wie volgt? Ik hoop allemaal. Enkel in de buurt voor de ouderen en hulpbehoevenden iets verzinnen, maar de anderen komen het maar lekker halen!
Dit artikel verscheen eerder in Levensmiddelenkrant. Abonneren? Klik hier.
