Columns

Column: Minder middelvingers, meer duimpjes

De laatste weken is de branche behoorlijk in het nieuws geweest. Helaas niet omdat het zo goed gaat. Ik bedoel niet de Jumboperikelen (daar komen ze wel uit), maar de prijzen van levensmiddelen, die tot ongekende hoogte groeien.

Redactie |

Marketingdeskundige Paul Moers rent van het ene programma naar het andere en geeft uitleg. Vorige week vertelde hij bij Radar dat we nog niet aan het plafond zitten en dus dat de prijzen nog verder zullen stijgen. Daar worden we niet vrolijk van. Je merkt dat trouwens elke keer als je boodschappen doet. Ik wil niet beweren dat “vroeger” (en dat is nog maar een jaar geleden) iedereen opgetogen door de winkels liep en met een glimlach op het gezicht het ene na het andere product bijna routinematig in het karretje legden.
Maar nu zie je duidelijk een totaal ander gedrag. Besluiteloos worden producten en prijzen met elkaar vergeleken. Ga je je oude vertrouwde merk kiezen of het huismerk of een onbekend B-merk? Of deze week maar helemaal niet...?
Je ziet vaker mensen winkelen met de actiefolder in de hand. Met aangekruiste speciale aanbiedingen. Er wordt ook meer gekeken op de telefoon. Niet omdat er gebeld wordt, maar om de calculator te raadplegen. Mensen kijken naar het totaalbedrag van de producten die ze al in het karretje hadden gelegd. Je ziet ook dat aan het eind van de shoppingtrip één of twee producten teruggezet worden.
Wat ook opvalt, als je oplet, is de somberheid. De ene crisis stapelt zich op de andere. Negatieve records worden gebroken. En de media schrijven erover met vette koppen.
Nog maar drie jaar geleden meldden de media juichend hoe sterk onze economie was. De miljarden ‘klotsten nog over de plinten’. Ook toen de coronacrisis ons leven ging veranderen. Er is nu somberheid en pessimisme. We vertrouwen de politiek niet. En de grote bedrijven ook niet. Dat gaat ons niet uit de narigheid helpen.
Sombere mensen zijn voorzichtige, zuinige consumenten. Winkelen is niet leuk meer. Winkelen was eigenlijk nooit echt leuk.
Jan Brouwer (ceo van onder meer C1000 en Plus) zei eens: ”We moeten ervoor zorgen dat onze klanten niet meer zeggen dat ze nog even boodschappen MOETEN doen, maar dat ze dat graag WILLEN doen.” Je kunt nu duidelijk aan de gezichten in de winkel aflezen dat het een vervelende opgave is.
Gemiddeld bezoeken consumenten bijna drie keer per week een supermarkt. Drie keer per week iets doen waar je steeds minder zin in hebt. Mensen zijn geprikkeld, hebben een kort lontje, willen nergens wachten en liever voordringen. Gezellige praatjes in de winkel hebben plaatsgemaakt voor klaagzangen.
Laten we proberen om deze sombere, vervelende tijd een beetje leuker te maken. Van pessimistische blikken naar vrolijk optimistisch glimlachen. Niet voordringen, maar iemand die haast heeft voor laten gaan. Aardig zijn tegen het personeel. Wees gul met complimenten. Boodschappen doen wordt niet goedkoper, maar kan wel leuker zijn. Voor iedereen.

Dus minder middelvingers en meer duimpjes.

Rob Benjamens is partner bij Brand and Business Architects

Bron: Levensmiddelenkrant

Dit artikel verscheen eerder in Levensmiddelenkrant. Abonneren? Klik hier.

 
section1_page14_article53_1-1.jpg